مرضیه فتوحی

می‌خواهمت

برای رقصیدن میان گلبرگ های شب‌بو

برای خواندن نامه های عاشقانه کامو در کنارت

برای آرام گرفتن این تن ناآرامم در میان آن تن پرشور

می‌خواهمت

برای لحظه های فراوانی اندوه در بحبوحه روزهای طاقت فرسا

و برای لحظه های هجوم شادی در آغوش و تن گرمت

و برای بوسیدن های ممتد

می‌خواهمت

تو اما مرا رنجاندی

شاخه های این تن خسته را خشکاندی

اما باز هم می‌خواهمت

من تو را برای قدم زدن های شبانه می‌خواهم

برای ماندن با تو

برای زیستن با تو

میدانم اشتباهی

اما

باز هم، می‌خواهمت

چشم هایم

باران که بارید
چشم هایم ، تو را زیباتر دید
باران که بارید
شبدری میان چال گونه ات جا خوش کرد
و منننن ، آنقدر حسود
که آرام گونه ات را پاک کردم
باران که بارید
نگاهت خیس شد
از هر نگاهت یک گل دیوانه رویید
باران که بارید
لبت میخندید
و من...
من عاشقتر شدم

مرضیه فتوحی

قابی به جا مانده از پدربزرگ

از تمام دلتنگی ها، از اشک ها و شکایت ها که بگذریم

باید اعتراف کنم پدربزرگم که میخندید، خوشبخت بودم

http://instagram.com/marzie.f.0079/

عشق را باید زندگی کرد

سر نیمه تراشیده اش را رد شد و با همان صدای نیم سوزش گفت: مشق عشق کن.
خواستم دلش را نشکنم، دفترم را ورق زدم و یک صفحه عشق را با خطی خوانا نوشتم.
باز قرص های آلزایمرش را له کرد و در جاسیگاری انداخت.
خورده نانی از کنار بالشت زرد شده اش برداشت و مورچه ای را از داخل لیوان بیرون انداخت.
_ عشق را باید زندگی کرد.

قاب عکس مادربزرگ را از زیر بالشت برداشت، قاب میلرزید.

با ولع تمام بویش را به ریه هایش کشید. نگاه چروک شده اش تماما حرص بود و حسادت.
رد اشک روی گونه ام را پاک کردم.
قاب عکس همانجا، کنار پایش نشست، دیگر نمی لرزید
نگاهش خاکستر شد انگار...
و نفس هایی که بی صدا فریاد میزدند

با درد خودم را بلند کردم و با ناله ای که خفه شده بود، گفتم : عشق را باید جان دادhttp://instagram.com/marzie.f.0079/

مرضیه فتوحی یکشنبه 29 فروردین 1400 ساعت 15:05